PRZYŁĄCZENIA INSTALACJI OGRZEWANIA WODĄ CIEPŁĄ URZĄDZEŃ DO PRZYGOTOWYWANIA CIEPŁEJ WODY UŻYTKOWEJ

Podstacja różni się od przyłączeń ogrzewania parowego jedynie po stronie odbiorczej i to przez włączenie pośrednie wymienników ciepła. Regulator ciśnienia pary nie jest konieczny w przypadku przyłączenia ogrzewania Wodą ciepłą, ponieważ wskutek otwartego połączenia z atmosferą nie jest możliwe przekroczenie ciśnienia w instalacji domowej, nawet w przypadku ogrzewania za pomocą pary o wysokim ciśnieniu. Regulacyjny zawór termostatyczny b, którego czujka jest umieszczona zazwyczaj w przewodzie zasilania wody grzejnej, oddziałuje na dopływ pary do wymiennika ciepła Umieszczenie czujki temperatury przy ogrzewaniu grawitacyjnym w przewodzie powrotnym ma tę zaletę, że przyśpiesza proces nagrzewania, i pozwala uniknąć wahań pracy regulatora przy i tak słabej cyrkulacji wody. Użycie pary niezdławionej o wysokim ciśnieniu umożliwia zastosowanie mniejszych powierzchni grzejnych wymiennika ciepła, prowadzi jednak łatwo do strat parowania przy pełnym obciążeniu, o ile nie przewidziano specjalnej chłodnicy kondensatu. Z powodu dużej ilości pary, zawory regulacyjne pracują lepiej w zakresie niskich ciśnień niż w zakresie ciśnień wysokich. Z tych względów często w przyłączeniach ogrzewań wodnych dławi się ciśnienie pary do 0,5 atn lub niżej, szczególnie jeśli jest przewidziane równocześnie przygotowywanie ciepłej wody użytkowej z bezpośrednim doprowadzeniem wody zimnej. Urządzenia te przy ciśnieniach pary grzejnej powyżej 0,5 atn podlegają, stosownie do DIN 4753, odbiorowi i stałemu nadzorowi. Ogrzewanie i przygotowywanie ciep- lej wody użytkowej otrzymują celowo – z powodu ich rozmaitych okresów użytkowania – odrębne doprowadzenia pary z rozdzielacza. [hasła pokrewne: styropian spadkowy, Meble na wymiar, łóżka tapicerowane ]